Arts-patiëntcommunicatie tijdens het diagnostisch proces: resultaten ABIDE-studie
Gepubliceerd op: 01-08-2018
Acht geheugenpoliklinieken van het NGN namen gedurende 2016 en 2017 deel aan een observationele studie in het kader van het ABIDE-project, uitgevoerd door het Alzheimercentrum Amsterdam in samenwerking met de afdeling Medische Psychologie van het AMC. Alle data is afgelopen jaar geanalyseerd ten behoeve van wetenschappelijke publicaties, die wij hopelijk in 2019 met u kunnen delen. In deze nieuwsbrief alvast een sneak preview van de resultaten.
Doel van het ABIDE-project
Het belangrijkste doel van deze studie was om in kaart te brengen hoe artsen normaal gesproken informeren over diagnostisch testen en testresultaten, en in hoeverre zij patiënten en hun naasten betrekken bij het gesprek en besluiten die genomen worden tijdens het diagnostisch proces. Daartoe werden audio-opnames gemaakt van de gesprekken tussen 41 artsen, 136 patiënten en hun naasten. Ook vulden patiënten en naasten vragenlijsten in na ieder opgenomen gesprek.
Uitkomsten: weinig mogelijkheid tot vragen stellen
Over het algemeen boden artsen weinig gelegenheid tot het stellen van vragen en checkten zij zelden informatiebegrip, terwijl er aan het merendeel van de patiënten informatie werd verstrekt over diagnostisch testen, en de individuele testresultaten naderhand vaak met patiënten werden gedeeld. Geen van de patiënten en naasten gaf aan liever minder informatie te hebben ontvangen, maar ongeveer een kwart wilde meer informatie. Ondanks dat patiënten rapporteerden betrokken te willen zijn in beslissingen over hun zorg, werden besluiten over diagnostisch testen meestal genomen zonder hun voorkeuren mee te wegen. Belangrijke observaties hierbij waren dat patiënten en naasten bijna nooit initiatief namen tot een gesprek over diagnostisch testen, en dat artsen weinig gedrag lieten zien om hen bij beslissingen te betrekken.
Aanbevelingen voor artsen
De onderzoekers stellen dat artsen over het algemeen meer kunnen doen om patiënten en naasten goed te informeren en te betrekken bij het gesprek en bij besluitvorming gedurende het diagnostische proces. Juist omdat patiënten en naasten informatie en betrokkenheid zeer waarderen, en deze een voorwaarde zijn voor zelfmanagement gedurende het verdere zorgtraject. Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op het ontwikkelen van manieren om arts-patiëntcommunicatie te verbeteren en zo de betrokkenheid van patiënten gedurende het diagnostisch proces te vergroten.
Deel deze pagina via:
